La Réole - Eensgezindheid
Geplaatst: 23 jun 2020, 21:06
Het lopen viel deze etappe zwaar, daardoor waren de wandelaars wat zwijgzamer dan anders. Een andere oorzaak van die stilte was dat Edy en Djamilla direct na vertrek uit Périgueux al een beschuldigende vinger naar Renate hadden uitgestoken, De anderen wisten niet hoe te reageren en hielden zich bezig met lopen, en lieten hun gedachten gaan over de tocht en de naderende Pyreneeën. Ze passeerden de rivier de Dorgogne en liepen langs de wijngaarden van het Bordeaux gebied. Kayan liep achteraan, in haar eentje, het kostte haar duidelijk moeite om zich in te houden en niet haar gedachten naar de groep te roepen.
Uiteindelijk kwamen ze aan in La Reole. Edy pakte haar gids en las dat dit stadje dateert tot in de Romeinse tijd. Hel ligt fraai aan de Garonne, en is bekend om het koeienras Bazadais, en natuurlijk zijn ligging aan de Garonne. Een van de bruggen over de Garonne is ontworpen door een architect die later heel beroemd zou worden. Gustave Eiffel.
Aangekomen op het plein begon iedereen te roepen over de komende lynch. Bijna iedereen bemoeide zich ermee. Alleen Renate hield zich afzijdig. De groep was, op een paar wandelaars na, eensgezind. Ze volgden de lead van Djamila en Edy: Renate moest wel wolf zijn. Alleen Jorn en Sander dachten er anders over. Zij stemden op Hugo en Lola. En Renate zelf uiteraard, maar zij had het al aan zien komen en hield de eer aan zichzelf. Uit haar tas haalde ze een pistool en schoot zichzelf door het hoofd. Vlak voor ze de trekker overhaalde toonde ze haar ware ik. Voor de ogen van de wandelaars veranderde ze in een woest monster. Ze was een onvervalste weerwolf.
De wandelaars feliciteerden elkaar met deze goede beslissing en togen opgetogen naar het hotel dat ze onderweg geboekt hadden: hotel La Parenthèse.
Aan het teken ingemetseld in de muur zagen ze dat ze welkom zouden zijn:
Op weg naar de slaapplaats voegde Kayan zich weer bij de groep. Het wandelen had haar goed gedaan. De uitslag was verdwenen. Ze was niet langer ziek. De gastheer van het hotel onthaalde ze met een copieus maal. Na de maaltijd viel het op dat de maan sneller weer vol was dan verwacht. Onzeker over wat komen zou gingen ze naar bed.
Uiteindelijk kwamen ze aan in La Reole. Edy pakte haar gids en las dat dit stadje dateert tot in de Romeinse tijd. Hel ligt fraai aan de Garonne, en is bekend om het koeienras Bazadais, en natuurlijk zijn ligging aan de Garonne. Een van de bruggen over de Garonne is ontworpen door een architect die later heel beroemd zou worden. Gustave Eiffel.
Aangekomen op het plein begon iedereen te roepen over de komende lynch. Bijna iedereen bemoeide zich ermee. Alleen Renate hield zich afzijdig. De groep was, op een paar wandelaars na, eensgezind. Ze volgden de lead van Djamila en Edy: Renate moest wel wolf zijn. Alleen Jorn en Sander dachten er anders over. Zij stemden op Hugo en Lola. En Renate zelf uiteraard, maar zij had het al aan zien komen en hield de eer aan zichzelf. Uit haar tas haalde ze een pistool en schoot zichzelf door het hoofd. Vlak voor ze de trekker overhaalde toonde ze haar ware ik. Voor de ogen van de wandelaars veranderde ze in een woest monster. Ze was een onvervalste weerwolf.
De wandelaars feliciteerden elkaar met deze goede beslissing en togen opgetogen naar het hotel dat ze onderweg geboekt hadden: hotel La Parenthèse.
Aan het teken ingemetseld in de muur zagen ze dat ze welkom zouden zijn:
Op weg naar de slaapplaats voegde Kayan zich weer bij de groep. Het wandelen had haar goed gedaan. De uitslag was verdwenen. Ze was niet langer ziek. De gastheer van het hotel onthaalde ze met een copieus maal. Na de maaltijd viel het op dat de maan sneller weer vol was dan verwacht. Onzeker over wat komen zou gingen ze naar bed.