Overnachten in Bourges, in het schitterende Hotel de Panette
Geplaatst: 12 jun 2020, 21:21
Na dagen van lopen, lopen en nachten dat er niet veel gebeurde, anders dan het geweeklaag van Mark dat hij zo moe was kwam de groep aan in Bourges. Als eerste bezochten ze de schitterende kathedraal, en daarna zegen ze neer op een terrasje op het plein. Kayan nam het woord. “We moeten eindelijk maar eens beslissen wie onze gids wordt. Ik heb aan iedereen gevraagd zijn of haar voorkeur op een briefje te schrijven en dat aan mij te geven.” Ze legde een stapel briefjes op tafel. Renate begon ze te sorteren. “Ik zie er maar 17 en we zijn met 19? Toen pas ontdekten ze dat Djamila en Jorn zich van de groep hadden afgescheiden – ze waren niet te zien op het plein.
“Laten we maar tellen”, stelde Hugo voor. “Gemiste kans op invloed”.
Zo gezegd zo gedaan. De door Renate gesorteerde stapeltjes werden geteld. Het resultaat:
Lola: 6
Mathijs: 4
Floris: 3
Bas: 2
Mariska: 1
Nemo: 1
Vanaf nu is Lola onze gids, verklaarde Matthijs plechtig. En als ze hulp nodig heeft bij het uitleggen wat we onderweg tegenkomen wil ik dat graag doen. Voor de zekerheid controleerde Matthijs nog eens de stapeltjes. "Hé!, er ligt een briefje voor Lola op de stapel van Bas!". Na verplaatsing bleek dat Lola dus niet zes maar zeven stemmen had, en Bas 1. Gelukkig maakte dat voor de uitslag niet uit.
Lola nam haar taak serieus op. “Ik ga een plek zoeken waar we kunnen overnachten”. Ze liep weg, maar niet veel later kwam ze terug. “Het is een heel mooi huis met kamers voor iedereen!” De groep volgde Lola die ze naar dit hotel leidde:
Wow, zei Mark. Daar zal ik vast een bed vinden waar ik mijn moeie benen kan laten rusten. De anderen vonden dat hij niet moest zeuren, tenslotte hadden Bert, Edy en Floris hem hele stukken ondersteund en gedragen.
Ze genoten van een heerlijk diner in de tuin, overgoten met Loirewijn, bier en ijsthee. Toen de zon zakte voelde iedereen zich moe en voldaan. Ze gingen naar de kamers om te gaan slapen. Boven het hotel rees de maan, prachtig vol. Bij degenen die het zagen ging een lichte rilling over de rug.
“Laten we maar tellen”, stelde Hugo voor. “Gemiste kans op invloed”.
Zo gezegd zo gedaan. De door Renate gesorteerde stapeltjes werden geteld. Het resultaat:
Lola: 6
Mathijs: 4
Floris: 3
Bas: 2
Mariska: 1
Nemo: 1
Vanaf nu is Lola onze gids, verklaarde Matthijs plechtig. En als ze hulp nodig heeft bij het uitleggen wat we onderweg tegenkomen wil ik dat graag doen. Voor de zekerheid controleerde Matthijs nog eens de stapeltjes. "Hé!, er ligt een briefje voor Lola op de stapel van Bas!". Na verplaatsing bleek dat Lola dus niet zes maar zeven stemmen had, en Bas 1. Gelukkig maakte dat voor de uitslag niet uit.
Lola nam haar taak serieus op. “Ik ga een plek zoeken waar we kunnen overnachten”. Ze liep weg, maar niet veel later kwam ze terug. “Het is een heel mooi huis met kamers voor iedereen!” De groep volgde Lola die ze naar dit hotel leidde:
Wow, zei Mark. Daar zal ik vast een bed vinden waar ik mijn moeie benen kan laten rusten. De anderen vonden dat hij niet moest zeuren, tenslotte hadden Bert, Edy en Floris hem hele stukken ondersteund en gedragen.
Ze genoten van een heerlijk diner in de tuin, overgoten met Loirewijn, bier en ijsthee. Toen de zon zakte voelde iedereen zich moe en voldaan. Ze gingen naar de kamers om te gaan slapen. Boven het hotel rees de maan, prachtig vol. Bij degenen die het zagen ging een lichte rilling over de rug.
!
