Vézelay - Bourges. Wie is de gids?
Geplaatst: 11 jun 2020, 09:36
Negentien wandelaars hadden zich verzameld in Vézelay. Hun belangrijkste doel was rust in hun hoofd, nadat hun dorp meerdere malen was aangevallen door weerwolven. Op deze tocht zouden ze zeker niet aanwezig zijn, toch?
Op een goede morgen stonden ze allemaal voor de herberg. Welke kant gaan we op, vroeg Mariska? Heeft er iemand een routeboek. Het bleef stil. Het was duidelijk dat ze niet zo heel goed waren voorbereid. Bert nam het voortouw. Ik ga wel even zoeken waar we heen moeten en liep weg. Sander wilde niet achterblijven en liep een andere kant op om ook te gaan zoeken. Al snel kwamen ze allebei terug met een foto op hun mobiel. Beide foto's zagen er verdacht hetzelfde uit:
Het bleek dat ze beiden een merkteken van de route hadden gevonden, maar ze wezen in verschillende richtingen. Een hevige discussie ontbrandde.
STOP, riep Edy, op deze manier komen we nergens. Ze deed het enige dat verstandig was en liep naar een boekwinkel en kwam terug met een klein boekje, het routeboek van de pelgrimsweg. "We zoeken het hierin wel even op". Het bleek dat er twee verschillende routes mogelijk zijn vanuit Vézelay. De eerste gaat over Bourges, de tweede over Nevers. Bourges leidt meer langs mooie stadjes en Nevers gaat meer door natuur. "Wat doen we?", vroeg Edy.
Na enkele tellen stilte begon de groep weer te krakelen. Er bleken duidelijke verschillen in voorkeur te zijn. Na een half uur bakkeleien riep Nemo: "We hebben een gids nodig!" Laten we stemmen over wie mag beslissen!
"Neeeeee", riep Renate, we kunnen het best zelf besluiten, ik wil geen leiderstype. De meeste anderen trokken dat in twijfel, en er werd besloten iemand te kiezen. "Op 1 voorwaarde," zei Renate, "we gaan niet hier uren uit staan maken wie dan de gids wordt en ook wil ik dat die gids niet teveel macht krijgt". Iedereen kon zich daar in vinden, en om de eerste keuze te maken werd een muntje opgegooid.
"KOP! We gaan over Bourges", zei Janneke blij, ze had zich er al op verheugd de fraaie kathedraal daar te gaan bekijken.
De groep zette zich in beweging. Na enkele meters begon Mark te roepen: "Ik ben moehoe, wil iemand me dragen?". Niemand reageerde.
De groep sprak over wie de gids moest worden, en ondertussen gebruikten ze de tijd ook om elkaar wat beter te leren kennen.
Op een goede morgen stonden ze allemaal voor de herberg. Welke kant gaan we op, vroeg Mariska? Heeft er iemand een routeboek. Het bleef stil. Het was duidelijk dat ze niet zo heel goed waren voorbereid. Bert nam het voortouw. Ik ga wel even zoeken waar we heen moeten en liep weg. Sander wilde niet achterblijven en liep een andere kant op om ook te gaan zoeken. Al snel kwamen ze allebei terug met een foto op hun mobiel. Beide foto's zagen er verdacht hetzelfde uit:
Het bleek dat ze beiden een merkteken van de route hadden gevonden, maar ze wezen in verschillende richtingen. Een hevige discussie ontbrandde.
STOP, riep Edy, op deze manier komen we nergens. Ze deed het enige dat verstandig was en liep naar een boekwinkel en kwam terug met een klein boekje, het routeboek van de pelgrimsweg. "We zoeken het hierin wel even op". Het bleek dat er twee verschillende routes mogelijk zijn vanuit Vézelay. De eerste gaat over Bourges, de tweede over Nevers. Bourges leidt meer langs mooie stadjes en Nevers gaat meer door natuur. "Wat doen we?", vroeg Edy.
Na enkele tellen stilte begon de groep weer te krakelen. Er bleken duidelijke verschillen in voorkeur te zijn. Na een half uur bakkeleien riep Nemo: "We hebben een gids nodig!" Laten we stemmen over wie mag beslissen!
"Neeeeee", riep Renate, we kunnen het best zelf besluiten, ik wil geen leiderstype. De meeste anderen trokken dat in twijfel, en er werd besloten iemand te kiezen. "Op 1 voorwaarde," zei Renate, "we gaan niet hier uren uit staan maken wie dan de gids wordt en ook wil ik dat die gids niet teveel macht krijgt". Iedereen kon zich daar in vinden, en om de eerste keuze te maken werd een muntje opgegooid.
"KOP! We gaan over Bourges", zei Janneke blij, ze had zich er al op verheugd de fraaie kathedraal daar te gaan bekijken.
De groep zette zich in beweging. Na enkele meters begon Mark te roepen: "Ik ben moehoe, wil iemand me dragen?". Niemand reageerde.
De groep sprak over wie de gids moest worden, en ondertussen gebruikten ze de tijd ook om elkaar wat beter te leren kennen.